بهشت

بالای دروازه بهشت نوشته‌اند :سر به زیرانِ سرافراز! وارد شوید.

تا رسیدن به بهشت از ۱۰۰۰ جهنم باید گذشت و تا نوازش نسیمی بر قله، زخم هزار سنگلاخ و واهمه ی هزار پرتگاه را باید چشید.

بهشت،پشت قله ی قلب های آتش گرفته است.

یک کوچه،آن طرف خود ،بهشت است.

برای آن که بهشت را بشناسیم ،خداوند گوشه ای از آن را به نام محبت به قلب هایمان بخشیده است.

لذت درونی پس از هر کار خوب، تجربه بهشت است. به تکثیر این تجربه ها بپردازیم.

برای رفتن به بهشت باید از جهنم گذشت .

این تعبیر قرآن تنها برای آخرت نیست، در دنیا نیز بهشت را با تحمل جهنم رفتارها می توان یافت.

بهشت ،جشن تولد عمومی خوبان است.

همیشه نام بهشت، گل را تداعی می کند .هرکس احترام گل ها را نگه ندارد، جهنمی است.

بهشت، پشت قلب های شکفته اردو می‌زند.

دو روز دنیابهشت می شود؛ اگر یک روز بیاموزی و روز دیگر بیاموزانی.

گمراهی حتی یک نفر هراس انگیز است؛ سجده همه فرشتگان بهشت را از خوبان پر نمی‌کند اما گمراهی یک شیطان ،برای پر کردن جهنم کافیست.

بهشتیان ،بدیهای خود را در همین دنیا به جهنم می افکنند.

بهشت آخرت از آن کسانی است که زمین را بهشت می سازند.

گردآورنده: فریبا نارویی از کانون فرهنگی زنان زهک

منبع: کتاب گلبرگها+تافا از دکتر محمدرضا سنگری

۷۸۶