طلاق به در خواست زوجه (زن)

در سیستم حقوقی ما اصولاً زن(زوجه) حق طلاق نداشته و این حق در انحصار مرد است مگر اینکه زن به یکی از طرق زیر متوسل شده و این مراتب را اثبات نماید؛

الف) مطابق ماده۱۱۴۶ قانون مدنی زن با مراجعه به دادگاه و اثبات کراهت و تنفر خود از زوج(که البته کار مشکلی بوده و صرف بیان آن در دادگاه کافی نیست) در مقابل مالی که به زوج می بخشد طلاق بگیرد.در صورتی که دادگاه کراهت و تنفر شدید زوجه را تشخیص داده هر چند زوج به مبلغ بخشیده شده راضی نباشد،دادگاه با قبول آن از طرف زوج حکم طلاق را صادر می نماید.این مال می تواند بخش یا تمام مهریه و سایر حقوق مالی زن باشد.

ب) مطابق ماده۱۱۳۰ قانون مدنی زوجه ادعای عسر وحرج داشته و این مراتب را اثبات نماید.عسروحرج یعنی سختی و صعوبتی که به موجب آن زن خود را قادر به ادامه زندگی مشترک نمی بیند مثلاً اینکه مرد ویژگی های اخلاقی و ظاهری غیرقابل تحملی داشته باشد و یا دچار وضعیت مالی اسفناک گردد و ادامه زندگی با وی را برای زن با دشواری و مشقت همراه سازد.این صورت هم دادگاه اول مرد را اجبار به طلاق می نماید ودر صورت استنکاف وی به نیابت از ممتنع حکم طلاق صادر می نماید.

ج) مطابق ماده۱۱۲۹ در صورتی که مرد نفقه زوجه را تأمین نکند یا از پرداخت نفقه عاجز باشد و به هیچ وجه نتوان وی را اجبار نمود که در این صورت هم مطابق بند قبل رفتار خواهد کرد.

د) در صورتی که یکی از شرایط مندرج از عقدنامه محقق شود(البته در صورتی که طرفین این شرایط راقبول و امضاء کرده باشند) از جمله این شرایط می توان به،اعتیاد زوج یا محکومیت به حبس  ۵ سال یا بیشتر یا ندادن نفقه بیش از ۶ ماه اشاره نمود که در صورت وقوع هریک از این شرایط زن وکیل مرد می شود که با مراجعه به دادگاه خود را مطلقه نماید.

منبع :دادگران حامی

تهیه و تنظیم :آزیتا چاکرزهی

۷۸۶