راهکار های مقابله با قشقرق کودکان

حفظ آرامش آروم باشید، عصبانی نشوید و داد و بیداد نکنید. برای آرام کردن فرزبا آرامش خودتان به فرزندتان یاد میدهید که عصبانیت راه درستی برای ابراز خشم هایمان نیست و برای رسیدن به خواسته ات نباید گریه کنی. در زندگی هرجا که فرد مقابل تون شما را عصبانی کرد بدانید که این شمایید که کنترل خودتون را به دست او دادید

در واقع شما مثل تلویزیونی هستید که کسی او را کنترل می کند، هرگاه بخواهد عصبانی تان می کند و هرگاه بخواهد خوشحالتان می کند، پس در قدم اول کنترل تان را از بقیه بگیرید. قدم دوم: کنارش بمانید بهترین کاری است که می توانیم در قشقرق ها انجام دهیم. بچه ها با قشقرق به ما می گویند کمکم کنید من خشمگینم نمی دانم چه کار کنم. پس در کنار فرزندمان بمانیم حتی اگر او بسیار خشمگین بود.ندتا ن الزم هست که اول خودتان آرام باشید.

محبت کنید بعضی از بچه ها بعد از مدتی کوتاه گریه کردن، آماده پذیرش محبت از طرف شما هستند، اما بعضی دیگر تا وقتی خودشان آرام نشدند، نمیشود به آنها محبت کرد این مرحله بسته به خصوصیت خلقی کودکان شما فرق می کند. قشقرق یک رفتار خیلی طبیعی در کودکان است از آن نترسید و با آرامش رفتار کنید. مسئولیت: از هر وقتی که کودک شما قادر به انجام ساده ترین کارها بود می توان به آن مسئولیت داد. هرکاری که فرزندت ان قادر است انجام بدهد شما به جای آن انجام میدهید در واقع دارید یک قدم از مسئولیت پذیری فرزندتان دور تر می شوید. چه کودک ۳ ساله و یا نوجوان ۱۳ ساله فرقی نمی کند، مسئولیت پذیری از همان ابتدای تولد معنی پیدا می کند.

از مسئولیتهای خانه شروع کنید و به فرزندتان انجام کارهای خانه را آموزش بدهید. قدرت انتخاب همه ما به عنوان انسان دوست داریم قدرت انتخاب داشته باشیم.قدرت انتخاب و تصمیم گیری به ما در زندگی کمک میکند بزرگ باشیم و بزرگ فکر کنیم. چندی پیسن داشت، پدر و مادر برای فرزندشان قوانین سختی ایجاد کرده بودن. یکی از اون قوانین که به ظاهر ساده می آمد همیشه باز بودن در اتاق بود. شاید در لحظه ی اول شما بگوید که مشکلی نیست خب در اتاقش را همیشه باز نگه داره یا نه این اتفاق رو وحشتناک تلقی کنید. در هرصورت برای هرکس با شرایط زندگی متفاوت برداشت متفاوتی هم ایجاد می شود. اما به این فکر کنیم اگر فرزندمان بخواهد کاری انجام بدهد احتمال اینکه ما متوجه نشویم چقدر هست؟ میتوانیم همیشه مراقب فرزندمون باشیم؟ از هر لحظه ذهنش خبر داریم؟ مسلما نه راه درست چیه؟ شما دوست دارید خودتون بفهمید چه اتفاقی افتاده یا فرزندتان خودش به شما بگوید؟ اینکه انقدر با فرزندمان صمیمی باشیم که اگر اتفاقی افتاد خودش بگوید قطعا خیلی بهتر از جستجو کردن و کنکاش کردن هست. اگر شما دنبال سیگار از اتاق فرزندتا ن باشید مسلما او هم بهتر از قبل سیگارش را قایم میکند و پنهان کار حرفه ای تری میشود.ش به خانواده ای مشاوره دادم که پدر خانواده از تمایل به استقالل فرزندش شکایت میکرد دخترشان حدودا ۱۳ سالین چرخه ی پنهان کاری هست. فرض کنید سیگار را از اتاق پسرتون پیدا کردین و شروع به داد فریاد میکنید چقدر احتمال داره دیگه سراغ سیگار نداره؟ جوابش برای همه واضح هست. البته منظور این نیست که فرزندتان را به حال خودش رها کنید و بگذارید هرکاری که میخواهد را انجام بدهد . بلکه به او آزادی بدهید، آزادی که خودت شما از عواقب اطالع دارید، سختگیری های بیش از حد، فرزندان را به سمتی میبرد که بیشتر مخفی کاری کنند و بیشتر اشتباه کنند. به آن ها آزادی کنترل شده بدهید.

منبع : کتابچه زندان فرزندا ن هست

تهیه و تنظیم :مهرانگیز امیرزهی

۷۸۶