
چون امام علی(علیه السلام) به حکومت رسید به منبر رفتند و ستایش و ثناء خدا کردند و بعد فرمود
به خدا قسم به یک درهم از غنیمتهای شما دست نرسانم تا آنگاه که در مدینه شاخه خرمائی دارم ، پس راست بگوئید ، خود را از این مال محروم کرده ام و به شما عطاء می کنم
در این هنگام عقیل برادر امام به پا خاست و عرض کرد : قسم به خدا تو مرا و شخص سیاه مدینه را برابر و مساوی قرار داری
امام فرمود : بنشین ، در اینجا غیر تو دیگری نبود که تکلم کند ، تو بر آن سیاه چهره چه برتری داری ، جز به پیشی گرفتن در اسلام یا به تقوی و اجر و ثواب ، که این برتری در آخرت است . (۱)
نمونه معارف ۳/۱۷۱ – وافی ۳/۶۰
پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله)
حُبُّ علیٍّ یأکُلُ الذُّنوبَ کما تأکُلُ النّارُ الحَطَبَ
دوستى على گناهان را مى خورد همچنانکه آتش هیمه را
منبع:
کنز العمّال: ۳۳۰۲۱
۷۸۶
دیدگاه های ارسال شده توسط شما ، پس از تایید مدیر سایت یا دبیر بخش خبری در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت باشد منتشر نخواهد شد.