آیا بچه شما کمرو و خجالتی است؟

افرادی که خجالتی هستند و نمی توانند در حضور دیگران خوب حرف بزنند،احساس کمبود می کنند و از ناراحتی خاصی رنج می برند،این حالت از دوران بچگی شروع می شود و اگر با کمک پدر و مادر از بین نرود در سنین بالا نیز ادامه می یابد.

بچه های کمرو نمی توانند نظر و خواسته خود را بخوبی بیان کنند.آنها در درس خواندن نیز پیشرفت نمی کنند و در برخی با دیگران قادر به گفت و شنود نیستند.

افراد خجالتی چون نمی توانند معاشرت کنند و با روحیات دیگران بخوبی آشنا شوند،یا خیلی دیر ازدواج می کنند و یا آنکه با اولین کسی که با آنها آشنا می شود ازدواج می کنند و بسیاری از آنها به علت اینکه در این مورد اطلاعات کافی نداشته اند،بعدآ متوجه اشتباه خود می شوند و کارشان به جدایی می کشد.

افراد خجول و کمرو کمتر می توانند کارهای پر مسئولیت قبول کنند. به همین علت نمی توانند درآمد زیاد بدست آورند.برخی از آنها به علت ناراحتی به الکل و مواد مخدر پناه می برند و گوشه گیر می شوند.

والدین می توانند بهترین کمک ها را به بچه های خجالتی بکنند و مانع از آن شوند که این حالت همچنان در آنها وجود داشته باشد و ادامه پیدا کند. توصیه های روانشناسان امور تربیتی در این مورد از این قرار است:

توجه کافی به روحیه و رفتار:برخی از پدر و مادرها،ساکت بودن و گوشه گیری طفل خود را نشانه ادب و آرامش او می دانند و متوجه کمرو بودن بچه خود نیستند.در نتیجه بچه آنها به همان حالت باقی می ماند.اگر کودکی کمتر با بچه های دیگر بازی می کند و در گفتگو ها از اظهار نظر خودداری می نماید،این حالت می تواند نشانه کمرویی او باشد. از این رو پدر و مادر باید متوجه تفاوت بین مودب بودن با کمرویی باشند و در صورتی که طفل آنها کمرو و خجالتی است در صدد رفع این نقیصه برآیند.

معرفی او به دیگران:اگر طفل شما کمرو و خجالتی است در حضور دیگران او را بدین عنوان یعنی خجالتی معرفی نکنید،زیرا در روحیه طفل اگر نامطلوب می گذارد.از طرفی در رفتار افراد دیگر با او تآثیر می کند و او را به عنوان فردی ضعیف به حساب می آورند و موجب ناراحتی او می شوند.

از انتقاد پرهیز کنید:معمولا بچه های خجالتی از خود ناراضی هستند و به نقاط ضعف خود توجه دارند و از خود انتقاد می کنند.انتقاد پدر و مادر این ناراحتی را افزایش می دهد و موجب تضعیف روحیه آنها می شود.بهتر است با آنها با مهربانی رفتار کرد و به جای عیب جویی آنان را راهنمایی نمود.

آنان را در گفتگو ها شرکت دهید:برخی از بچه ها به قدری پر حرف و بی پروا هستند که مانع از آن می شوند که گفتگو ها در محیطی آرام جریان داشته باشند و بعضی نیز کم حرف و خجالتی هستند و از اظهار نظر خودداری می کنند.در حالی که روش هر دو گروه ناصحیح است و حد متعادل آن را باید ایجاد کرد.برای ایجاد این تعادل می توان جلساتی تشکیل داد که هر کس بتونه خود داستانی کوتاه یا ضرب المثل جالبی را بگوید و یا اینکه هر کدام از بچه ها در مدت معینی نظر خود را درباره موضوع خاصی بیان کنند.بدین ترتیب افراد کمرو مجبور به سخن گفتن می شوند و فرصتی پیدا می کنند تا در حضور دیگران حرف بزنند و بر ضعف خود غلبه کنند.

روحیه آنها را تقویت کنید:معمولا بچه های کمرو احساس کمبود می کنند و احتیاج به تقویت روحیه دارند.برای بهتر کردن روحیه آنها می توانید درباره استعداد ها و هنر خاصی که دارند صبحت کنید.اگر فرزند شما هنر و اطلاعات خاصی دارد او را وادار کنید که به دیگران بیاموزد تا ارزش کار خود را بداند و در مسیری پیش برود که احساس شخصیت بیشتری داشته باشد روحیه خود را بهبود بخشد.

از دیگران کمک بگیرید:معمولا مدرسه محلی است که بچه های خجالتی در آنجا شناخته می شوند. بنابراین می تواند محل مناسبی برای رفع این مشکل باشد.با معلم او می توان موضوع کمرو بودن بچه را مطرح کرد و از او. خواهش نمود که طفل را در کلاس وادار به حرف زدن کند و درباره درس های خود توضیح بدهد.برای آنکه صبحت کردن برای بچه آسان تر باشد می توان مطالب مورد علاقه او را به آموزگار اطلاع داد تا درباره آنها از او سوال کند زیرا اگر موضوع سوال مورد علاقه او نباشد و یا اطلاعات او در آن باره خوب نباشد نمی تواند درباره آنها توضیح دهد و بر ناراحتی اش افزوده خواهد شد.

منبع:کتاب رفتار با کودک و نوجوان

ترجمه و تآلیف:محمد تقی صالحی

تهیه و تنظیم:نازیلا چاکرزهی

۷۸۶