معرفت نفس طریق معرفت حق

معرفت نفس؛ روشی است که انسان متوجه می‌شود معرفت به جهان صغیر یعنی انسان راه وصول معرفت به جهان کبیر یعنی کل هستی است تا از منظر علم حضوری به معرفت حق نایل آید و نه  با آگاهی حصولی به خدای ذهنی مشغول  شود ،شما تن دارید این عالم هم ارض دارد شما خیال دارید این عالم هم عالم برزخ و عالم مثال دارد شما عقل دارید این عالم هم عالم  جبروت یا  عالم عقل دارد باتن خود با عالم ارض ارتباط پیدا می کنید با خیال خود با عالم مثال ارتباط برقرار می کنید همین که می خوابید و خواب میبینید و چیزهایی را که بعداً واقع می‌شود در خواب می بینید با عالم مثال مرتبط شده اید خواب دیدن ها ریشه در (عالم مثال منفصل عالم و عالم مثال متصل )شما دارد و همین طور با عقل خود با عالم عقل و حقایق کلی می توان ارتباط پیدا کرد پس اگر انسان خود را درست بشناسند و درست جلو ببرد به راحتی با عالم هستی ارتباط پیدا می‌کند چون با نفس ناطقه خود  دو طرف حلقه هستی را به هم پیوند داده است شهود حقیقت مجرد نفس ناطقه بدون دخالت مفهوم و بدون حصول صورت ذهنی نه تنها عامل ارتباط وجودی با خداوند است بلکه عامل ارتباط  وجودی و قلبی با تمام حقایق عالم غیب و ملکوت خواهد شد در چنین نگاهی است که مراقبه نفس و محاسبه آن درست انجام می‌گیرد همچنانکه یاد خدا به صورت حضوری بسیار با برکت تر از یاد خدا به صورت حصولی می باشد و فرهنگ و روش امامان معصوم علیه السلام از این نوع است بر همین اساس امیرالمومنین(علیه السلام) می فرماید پروردگاری را که نبینم عبادت نمی‌کنم

منبع:کتاب خویشتن پنهان

فرستنده:مهین صیادی از زابل

 ۷۸۶