زیر بنای مهارت های ارتباطی

مهارت‌های ارتباطی به منزله آن دسته از مهارت هایی هستند که به واسطه آن‌ها افراد می‌توانند درگیر تعامل های بین فردی و فرایند ارتباط شوند، فرایندی که افراد در طی آن اطلاعات، افکار و احساسات خود را از طریق مبادله کلامی و غیرکلامی با یکدیگر در میان می‌گذارند.این مهارت ها مشتمل بر مهارت های فرعی زیر است که اساس مهارت های ارتباطی را تشکیل می‌دهد:

درک پیام‌های کلامی و غیر‌کلامی: توانایی دریافت و ارسال پیام‌ها واضع ارتباطی که از آن به صورت مهارت‌‌های درک پیام یاد می‌شود.

نظم دهی به هیجان ها: به طور خلاصه مقوله کنترل عواطف‌، ناظر به توان ابزار احساسات و کنترل آن و نیز کنار آمدن با عواطف دیگران است.

گوش دادن: گوش دادن، فرآیند آموخته شده و پیچیده حس‌کردن، تفسیر‌، ارزیابی‌، ذخیره سازی و پاسخ‌دهی به پیام‌های شفاهی است. گوش دادن موثر، فعالیتی است که گوینده را در انتقال منظور خویش یاری می‌کند و از طرفی، حالت دفاعی را در گوینده از بین می‌برد.

بینش نسبت به فرآیند ارتباط: توانایی درک چگونگی تآثیر‌گذاری در روابط اجتماعی و نیز توانایی فهم دیگران است که یکی دیگر از مهارت های ارتباطی است.

قاطعیت در ارتباط: این مهارت ناظر به برخورداری از جسارت بدان حد است که فرد بتواند صرف‌نظر از واکنش عاطفی دیگران، سوال‌ها و ابهامات خود را بیان کند.

این مهارت ها از چنان اهمیتی برخوردارند که نارسایی آن‌ها می تواند با احساس تنهایی ،افسردگی، حرمت خود پایین و عدم موفقیت های تحصیلی و شغلی همراه باشد.

منبع:کتاب نقش طرحواره درمانی در کاهش خشونت علیه زنان /شریفه سلطانی .تهران: گنجور،۱۳۹۹ .

تهیه و تنظیم:نازیلا چاکرزهی

۷۸۶