عوامل موثر در خشونت

قوی ترین ابزار منفردی که انسان را به پرخاشگری وامی دارد، ناکامی است. مقبولیت گستردهی این دیدگاه عمدتآ مدیون فرضیهی ناکامی پرخاشگری جان دارد؟است. فرضیهی مزبور در شکل اولیه ی خود عبارت بود از این که نامامی همواره به نوعی همواره به نوعی پرخاش می انجامد و پرخاش همواره در سرخوردگی ریشه دارد.

اما افراد ناکام همواره با افکار، واژه ها با اعمال پرخاشگرانه پاسخ نمی‌دهند، بلکه ممکن است واکنش های متنوعی  از تسلیم و افسردگی و یاس تا فایق بر منبع ناکامی از خود نشان دهند. همه‌ی پر خاشگری‌ها نیز ناشی از ناکامی نیست. افرادی مانند مشت زنها و بازی‌کنان فوتبال به دلایلی متعدد و در پاسخ به محرکهایی متعدد پرخاشگری می‌کنند. بررسی شواهد نشان می‌دهد که اثر ناکامی در افزایش یافتن یا نیافتن پرخاشگری آشکار عمدتآ به دو عامل بستگی دارد: اولا ناکامی ظاهره فقط به شرط شدیدبودن، پرخاشگری را افزایش می‌دهد و اگر خفیف یا متوسط باشد، ممکن است پرخاشگری افزایش نیابد . ثانیا ناکامی احتمالا زمانی پر خاش گری را تسهیل می کند که فرد آن را دلبخواهی یا ناموجه تلقی کند، نه مشروع یا منصفانه .

منبع:کتاب نقش طرحواره درمانی در کاهش خشونت علیه زنان /شریفه سلطانی.

تهیه و تنظیم: نازیلا چاکرزهی

۷۸۶