راه های کسب اخلاص

۱-توجه به علم وقدرت خداوند.

اگر بدانیم تمام عزت ها ،قدرت ها،رزق و روزی ها به دست خداست ، هرگز برای کسب عزت، قدرت وروزی به سراغ غیر او نمی رویم. اگر توجه داشته باشیم که با اراده ی خداوند،موجودات خلق می شوند وبا اراده ی او ،همه چیز محو می شود. اگر بدانیم او هم سبب ساز است هم سبب سوز، یعنی درخت خشک را سبب خرمای تازه برای حضرت مریم قرار می دهد وآتشی را که  سبب سوزاندن است،برای حضرت ابراهیم گلستان می کند، به غیر او متوسل نمی شویم.

۲-توجه به برکات اخلاص.

انسان مخلص تنها یک هدف دارد وآن رضای خداست وکسی که هدفش تنها رضای خدا باشد،نظری به تشویق این وآن ندارد،از ملامت ها نمی ترسد، از تنهایی هراسی ندارد ،در راهش عقب نشینی نمی کند،هرگز پشیمان نمی شود،یاس در او راه ندارد ،در پیمودن راه حق کاری به اکثریت واقلیت ندارد.

۳-توجه به الطاف خدا.

راه دیگری که ما را به اخلاص نزدیک می کند یادی از الطاف خداوند است. فراموش نکنیم که ما نبودیم ،از خاک ومواد غذایی نطفه ای ساخته شد ودر تاریکی های رحم مادر قرار گرفت،مراحل تکاملی را یکی به پس از دیگری طی کرد وبه صورت انسان کامل به دنیا آمد.در آن زمان هیچ چیز نمی دانست وتنها یک هنر داشت وآن مکیدن شیر مادر . شیر مادر همراه با مهر مادری، مادری که بیست وچهار ساعته در خدمت او بود.

۴- توجه به خواست خدا.

اگر بدانیم که دلهای مردم به دست خداست و او مقلب القلوب است،کار را برای خدا انجام می دهیم وهر کجا نیاز به حمایت های مردمی داشتیم ،از خدا می خواهیم که محبت ومحبوبیت وجایگاه لازم را در دل مردم وافکار عمومی نصیب ما بگرداند.

۵-توجه به بقای کار.

کار که برای خدا شد،باقی وپابرجا می ماند،چون رنگ خدا به خود گرفته وکار اگر برای خدا نباشد، تاریخ مصرفش دیر یا زود تمام می شود.

گردآورنده : مهدیه ناظری از کانون زابل

منبع:دقایقی با قرآن

۷۸۶