سیستم های قلبی ، عروقی و تنفسی

پیر شدن سیستم های قلبی، عروقی و تنفسی به تدریج و معمولا پنهانی، در اوایل و اواسط بزرگسالی پیش می رود. در اواخر  زندگی حیاتی هستند.روت و والت متوجه شدند که بعد از دویدن و رساندن خود به اتوبوس یا رد شدن از خیابان قبل از اینکه چراغ راهنمایی تغییر کند،فشار بدنی بیشتری را احساس می کنند.

با افزایش سن، عضله قلب سفت تر می شود و برخی از سلول های آن می میرند در حالی که سلول های دیگر بزرگ می شوند،در نتیجه جداره بطن چپ ضخیم می شود.علاوه بر این ،جداره شریان سفت می شود و به علت پیری طبیعی (خیلی بیشتر در آنهایی که به تصلب شرایین مبتلا هستند)مقداری رسوب (کلسترول و چربی ها)را انباشته می کند.و بالاخره،عضله قلب به علایم سلول های دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب که درون قلب قرار دارد و هر انقباض را آغاز می کند،کمتر پاسخ می دهد(ویتبورن،۱۹۹۹)نتیجه ترکیبی این تغییرات این است که قلب با نیروی کمتری پمپاز می کند،حداکثر ضربان قلب کاهش می یابد،و جریان خون در سیستم گردش خود کند می شود.این بدان معنی است که هنگام فعالیت جسمانی شدید،اکسیژن کافی به بافت های بدن نمی رسد.

تغییرات در سیستم تنفسی،کاهش اکسیژن رسانی را که شرح دادیم وخیم تر می کند.چون بافت ریه انعطاف پذیری خود را به تدریج از دست می دهد،بین ۲۵ تا ۸۰ سالگی ،گنجایش حیاتی (مقدار هوایی که می تواند به ریه ها وارد و ازآن خارج شود) به نصف کاهش می یابد. در نتیجه ،ریه ها با کارآیی کمتری پرو خالی شده و باعث می شوند که خون اکسیژن کمتری را جذب کرده و دی اکسید کربن کمتری را دفع کند.

این توضیح می دهد که چرا افراد سالخورده سریع تر  نفس می کشند و هنگام ورزش کردن بیشتر احساس می کنند که نفس کم می آورند.نارسایی های قلبی –عروقی و تنفسی در کسانی که در طول زندگی خود سیگار کشیده اند و در افرادی که چربی مصرفی خود را کاهش نداده اند یا سال ها در معرض آلاینده های محیطی قرار داشته اند،شدیدتر هستند.همان گونه که در فصل های قبل شاهد بودیم ،ورزش وسیله قدرتمندی برای کند کردن پیری قلبی-عروقی است.بعدآ که درباره سلامتی و برازندگی بحث می کنیم،خواهیم دید که ورزش به عملکرد تنفسی هم کمک می کند.

منبع:کتاب روان شناسی رشد

تآلیف:لورا برک –ترجمه:یحیی سید محمدی

تهیه و تنظیم:نازیلا چاکرزهی

۷۸۶