ارتباط پدر و مادر با فرزندان نوجوان

برخی از نوجوانان که ارتباط کافی با پدر و مادر خود ندارند و بیش از آنچه با والدین صحبت و گفتگو داشته باشند با دوستان خود در تماس هستند و مشکلات و ناراحتی های خود را با آنان در میان می گذارند، با آنکه با خانواده زندگی می کنند،اغلب اوقات درب اتاق خود را بسته نگاه داشته تنها می مانند و فقط هنگامی که به چیزی احتیاج دارند با والدین خود تماس می گیرند و خواسته خود را بیان می کنند.

موقعیت و محیط گفتگو: معمولا بچه ها در سنین بلوغ علاقه ای بدان ندارند که به بحث و گفتگو بپردازند. پدر و مادر می توانند آنها را به این جهت سوق دهند تا بدان عادت کنند. برای این منظور بهتر است به گفته های آنها کاملا گوش بدهند و به خواسته آنها توجه کنند تا آنها به بیان نظرات خود علاقه نشان دهند.

اگر اوقات معینی برای این منظور اختصاص داده شود،نتایج بهتری خواهد داشت.برخی اوقات با آنها به رستوران ،سینما یا تئاتر رفتن یا از نمایشگاهی دیدن کردن آنها را به هم نزدیک تر و صمیمی تر می کند و ارتباط فکری آنان را افزایش می دهد.

در کنار هم بودن:چنانچه پدر و مادر ساعاتی را در کنار فرزند خود بگذارنند،ارتباط آنها بیشتر خواهد شد. با نوجوان سرگرمی مشترکی داشتن ،با او به کوه پیمایی و گردش رفتن، برنامه تلویزیونی خاصی را تماشا کردن و درباره آن به بحث پرداختن موجب ایجاد گفتگو بین آنهاست. هر چند این گفتگو ها کوتاه و مختصر باشد وسیله را برای بحث و تبادل نظرهای بیشتری را به میان خواهد آورد.

مشاوره به جای امر و نهی: اغلب نوجوانان به شنیدن دستورها و توصیه ها علاقه زیادی نشان نمی دهند، بلکه خواهان آن هستند که مسائل برای آنها توضیح داده شود و گفتگو جنبه مشاوره داشته باشد. چنانچه کار خلافی را مرتکب شده باشند، به جای انتقاد و سرزنش ،باید به شرایط و موجبات آن توجه کرد و درباره موضوع توضیحات لازم داده شود تا موجب آن باشد که از تکرار آن خودداری کنند.

توافق والدین: برخی از نوجوانان از اختلاف نظر پدر و مادر استفاده می کنند ،به عنوان اینکه یکی از آنها با کار او مخالفتی نداشته خلافی را مرتکب می شوند.

آزادی لازم:به افراد نوجوان باید تا حد لازم آزادی داد تا احساس آرامش کنند و به تجربیات خود بیفزایند.سخت گیری و فشار و کنترل زیاد می تواند موجب آن باشد که او کاملا خود را مجبور به اطاعت از والدین ببیند و نارضایتی پیدا کند. بهتر است بنحوی با آنها گفتگو کرد که حرف شنوی داشته باشند و طوری به گفته های آنها گوش داد که نظرات و مشکلات خود را بگویند.

استفاده از نوشته: بسیاری از روانشناسان اعتقاد دارند که برخی اوقات که موقعیت برای انتقاد یا توصیه ای به نوجوان مناسب نیست، بهتر است آن را به صورت نوشته ای در دسترس او قرار دهند.

محبت و نوازش به جای گفتگو:گاهی اوقات ممکن است که وقتی نوجوان به خانه می آید بسیار ناراحت باشد، عصبانیت شدید او مانع از آن باشد که حوصله گفتگو با کسی را نداشته و نخواهد درباره ی واقعه ای که او را ناراحت کرد توضیح بدهد.

در هر حال دوران نوجوانانی مرحله حساسی از زندگی افراد است. هر چه اطلاعات والدین درباره چگونگی آن بیشتر باشد، بهتر می توانند ارتباط با فرزند خود را حفظ کرده در موقع لازم او را راهنمایی کنند و مشکلاتش را برطرف سازند.

منبع:کتاب رفتار با کودک و نوجوان –ترجمه و تآلیف: محمد تقی صالحی

تهیه و تنظیم:نازیلا چاکرزهی

۷۸۶