آسیب شناسی مصرف دخانیات در میان دانش آموزان

وضعیت استعمال دخانیات به مثابه یکی از آسیب های جامعه که متوجه نسل جوان دانش آموز کشور بوده و به مراتب آسیبی مضاعف است و راههای پیشگیری آن از منظر خود آنان پرداخته است.

امر مصرف در فرآیند زندگی اجتماعی بشر و برساختهای سبک زندگی و هویتهای فردی و اجتماعی اش همواره مهم بوده و تحولات گوناگونی را به خود دیده است. در این میان گرایش و وابستگی های زیاد و عمیق مردم به برخی مسایل و مواد یا رفتارهای مصرفی خاص بنوعی اعتیاد  به آن تلقی میگردد. در حال حاضر، مصرف دخانیات علت بیش از ۲۰ % مرگهای قابل پیشبینی در کشورهای توسعه یافته است.

یکی از بحث های مهم دیگر که از جانب دانش آموزان برای کاهش استعمال دخانیات مهم قلمداد می شود وجود تعامل دو خانه)منزل/مدرسه(ی دانش آموزان با همدیگر است. ارتباط و همبستگی متقابل این دو خانه با همدیگر در سطح تفهم هدف، روش انجام کار، دستاوردهای مورد نظر میتواند بسیار اساسی باشد. همسویی و همبستگی مدرسه و اولیا دانش آموزان در خانه در سطح هدف میتواند هدف تحصیلی و تربیتی فرزندانشان باشد نه اینکه والدین صرفاً هدفشان از فرستادن بچه هایشان از خانه به مدرسه گذراندن وقت بچه هایشان بجای خیابان و کوچه و بازار و اماکن آسیب زای دیگر همچون گیم نت و بیرون شهر و سالن ها و باشگاهها؛ در محیطی سالم)چون مدرسه)اما بدون هدف پیشرفت تحصیلی باشد؛ یا اینکه فقط بخواهند در روز چند ساعتی از دست هیجانات و شلوغی یا فعالیت های بچه هایشان خلاص و آسایش داشته باشند. همچنین پرسنل مدرسه نیز رسالت آموزش و پرورش راستین خود در قبال محصولانشان را فراموش نکنند و صرفاً به رفع تکلیف و حضور فیزیکی ساعات موظفیشان در مدرسه اقدام کنند. همچنین مدرسه و اولیا دانش آموزان در خانه لازم است در سطح روش های کار و اجرائیات آموزشی و تربیتی نیز با هم هماهنگ باشند و والدین بچه ها بدانند که وظیفه فرزندانشان در مدرسه چیست. به چه روش هایی درس بخوانند. چگونه اخلاقیات را رعایت کنند. با پرسنل و معلمین چگونه برخورد کنند. والدین از بچه هایشان وضعیت اخلاقی، آموزشی، تربیتی، نشاط و دیگر مسایل مدرسه و حتی وضعیت همکلاسی و رفقاهایشان را نیز جویا شوند و بگونه ای مستمر با مدرسه در ارتباط باشند. والدین نباید فکر کنند ارتباطشان با مدرسه فقط در روز ثبت نام یا پرداخت کمکی نقدی به مدرسه یا مشاهده کارنامه بچه هایشان در خانه یا حضور در کانال تلگرامی اولیا بچه ها در مدرسه محدود شود.حضور فیزیکی والدین در مدرسه ضمن اعتبار بخشی به جایگاه والدین در مدرسه و نزد بچه هایشان به نوعی اعتبار بخشی به خود آنان و فرزندان شان در میان دیگر دانش آموزان و اولیاء دیگر دانش آموزان و اجتماع نیز هست و نبود این ارتباط به کاهش اقتدار مشروع و کنترل و نظارت درهسته خانواده می انجامد که یکی از نتایج آن کج رویهای مختلف فرزندان شان است. این ارتباطات مستمر و هم سو میتواند بویژه برای دانش آموزان مستعد کج رویی یا کج رو و اصلاح آنان و روش های این اصلاحات رفتاری و ذهنیتی بسیار اساسی و راه گشا باشد.

منبع: ذکائی، محمد سعید ( ۱۳۸۷ ) جامعه شناسی جوانان ایران. تهران؛ نشر آگه، چاپ دوم.

تهیه و تنظیم: نازیلا چاکرزهی

۷۸۶