بازی درمانی کودک

روش تربیت فرزندان از اهمیت و حساسیت زیادی برخوردار است و می تواند از بروز بسیاری از آسیب های روانی اجتماعی پیشگیری کند. سبک فرزندپروری می تواند پیش بینی کننده رشد روانی – اجتماعی، عملکرد تحصیلی، رفاه و سلامت و حتی مشکلات رفتاری در آینده باشد به طور کلی سبک فرزند پروری در فرایند مشکلات رفتاری هیجانی و اجتماعی شدن بیشترین سهم را به عهده دارد لذا یکی از بهترین مداخلات درحیطه مشکلات کودکان، آموزش مهارت هایی به والدین مبنی بر سبک فرزندپروری و ساختار ارتباطی آنان است .با آموزش مهارت هایی، والدین می توانند در حد درمانگر و شاید هم بیشتر ازآن برای فرزندانشان موثر باشند. از آنجاکه روش های ارتباطی خاص بزرگسالان در مورد کودک قابل اعمال نیست. بازی یکی از بهترین روش های برقراری ارتباط با کودک است. بازی ابزار بسیار وسیعی است که کودک برای بیان و اظهار “خود” به بازی را برای کودک مساوی با صحبت کردن برای یک بزرگسال می داند.

روشی کوتاه مدت و ترکیبی از بازی درمانی و خانواده درمانی می باشد و از بنیان های نظری گوناگونی شکل گرفته است که از میان آن ها می توان به رویکردهای رشد، شیوه های روان پویشی، رفتار درمانی، آموزش اجتماعی، شناخت درمانی و سیستم های حل مشکلات بین فردی و خانوادگی اشاره کرد. یکی از پر کاربردترین و موثرترین روش های بازی بر اساس مبانی نظری گورنی، یک مدل درمانی فشرده را به صورت گروهی برای والدین مطرح کرد  را آموزش می بینند و سپس آن مهارت ها را برای کمک به فرزندانشان در چیرگی بر مشکلات هیجانی و رفتاری به کار می گیرند.

تفاوت با بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری می توان گفت بازی درمانی رفتاری شناختی رهنمودی است. این بازی درمانی ترکیبی از تکنیک های سنتی بازی درمانی با تکنیک های رفتاری شناختی است که مکانیزم اثر آن از طریق اصلاح تصورات ناسازگارانه و تغییر عقاید و نگرش صورت می گیرد و تعامل دو جانبه بین شناخت، هیجان و رفتار و محیط را مورد توجه قرار می دهد. در نوع دیگری از بازی درمانی که بی رهنمود است، درمانگر نقش کلیدی در درمان دارد و باید خالق شرایط مناسب برای خودشکوفایی کودک باشد. درمانگر باید فضایی امن، پذیرنده و حمایتگر را به وجود آورد که کودک در آن احساس راحتی کند و بدون نگرانی درباره واکنش های درمانگر به نشان دادن دنیای درونی خود بپردازد، اما در بازی درمانی به شیوه فیلیال تمرکز به رابطه والد و کودک است تا کودک بتواند در سایه ارتباط با والدینش به حل مشکلات و تعارضات خود دست یابد، در این روش تهدید حضور بازی درمانگر به عنوان یک رقیب از سمت والدین، حذف می گردد. همچنین ایجاد رفتارهای مثبت در کودک در نتیجه تغییر در رابطه والد کودک شکل می گیرد. این روش را می توان به عنوان یک روش پیشگیری و همچنین درمانی به کار برد.

تهیه و تنظیم: نازیلا چاکرزهی

۷۸۶