ارتباط ها سبب کسب تجربه های جدید می شوند

کودکان راه حل های حاضر و آماده را نمی پذیرند، می خواهند به تجربه های شخصی دست یابند و اطلاعات را خودشان کسب کنند. بنابراین باید به کودک کمک کرد که شخصا آموزگار خودش باشد. این نوع یادگیری به اساس خود ارزشمندی و افزایش عزت نفس منجر می شود.

پدر و مادر نباید نقش دانای کل را برای کودک بازی کنند. کودک باید بفهمد که مغز انسان آمادگی از دیگران یاد گرفتن را دارد. هر جا که سوالی که برای کسی، حتی پدر و مادر پیش بیاید، باید از کسی که می داند، بپرسند .به همین دلیل کودک نه تنها باید با اشیا و طبیعت؛ بلکه باید با انسان های بزرگسال و کودکان کوچک تر از خود ارتباط داشته باشد.مسافرت فرصتی برای شناخت فرهنگ ها و جوامع دیگر است .قرار گرفتن در فضایی متفاوت، کودک را به مقایسه وامی دارد، او را با آداب و رسوم و گویش ها و حتی زبان های مختلف آشنا می سازد.

کودک از هر چه بیشتر به همبازی نیاز دارد. همبازی های او باید در سنین متفاوتی باشند؛ یعنی همسن کودک کوچک و بزرگ تر از او همبازی هایی در دسترس، مانند همسایه ها یا بستگانی که در نزدیکی او زندگی می کنند. دوستانی که خود انتخاب کند و دائم مجبور نباشد که زیر نظر و طبق برنامه پدر و مادر با آنها رفتار کند .متاسفانه امروزه تعداد این گونه همبازی ها بسیار اندک است .در کنار چنین همبازی های، گروه هایی تشکیل می شوند که اعضای آن با هم بازی می کنند و نقش های تازه ای را ایفا می کنند، هنگام مشاجره و دعوا، خودشان مشکل را حل می کنند، رمز و رازهایی را پنهان می کنند، کودکی را با هم تجربه و آن را به بزرگسالی وصل می کنند. کودکانی که در چنین گروهایی بزرگ می شوند، راحتتر با مشکلات یا حوادث ناگهانی زندگی کنار می آیند، زودتر اجتماعی می شوند و بهتر با دیگران ارتباط برقرار می کنند.

منبع راه های تربیت بهتر کودکان و نوجوان والدین جدی فرزندان خوشبخت

نوسینده  مونیکا مورفی ویت

ترجمه و تالیف دکتر سپیده خلیلی

مه بی بی آهورانی

۷۸۶